ΚΕΙΜΕΝΟ: Ξενοφών, Κύρου Ανάβασις, Βιβλίο Β΄, Κεφ. 1, 12-17

Γ1. Μετά από αυτόν ο Θεόπομπος ο Αθηναίος είπε: Φαλίνε, τώρα, όπως εσύ βλέπεις (διαπιστώνεις), δεν υπάρχει σε μας κανένα άλλο αγαθό, παρά όπλα και ανδρεία. Εάν, λιοιπόν, έχουμε όπλα, νομίζουμε ότι θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και την ανδρεία. Εάν όμως παραδώσουμε αυτά, θα στερηθούμε και τα σώματα (θα χάσουμε τη ζωή μας). Μη, λοιπόν, νομίζεις ότι θα παραδώσουμε σε σας τα μόνα αγαθά που υπάρχουν σε μας, αλλά με αυτά θα πολεμήσουμε και για τα δικά σας αγαθά. Αφού άκουσε αυτά, ο Φαλίνος γέλασε και είπε: Νεαρέ, μοιάζεις με φιλόσοφο και μιλάς χαριτωμένα. Μάθε όμως ότι είσαι ανόητος, εάν νομίζεις ότι η δική σας ανδρεία θα μπορούσε να υπερνικήσει τη δύναμη του βασιλιά.

Γ2. Ο Κλέαρχος ζήτησε από τον Φαλίνο να τους συμβουλεύσει τι έπρεπε να κάνουν στη συγκεκριμένη περίπτωση; Επικαλέστηκε τους δεσμούς αίματος μεταξύ των Μυρίων και του Φαλίνου. Ως Έλληνας ο Φαλίνος μπορούσε, ανεξάρτητα τι ζητούσε ο βασιλιάς, να τους πει τι θα ήταν προτιμότερο να κάνουν αυτοί.

Γ3. α. οὐδενί

ὅπλῳ

παραδούς

ἀνοήτοις

βασιλεῦ

Γ3. β. εἰπέ

ὁρῷ ή ὁρῲη

ἦσθα

ἐστερήθημεν

παραδιδόασι

Γ4. α. ἡμῖν: δοτική προσωπική κτητική

ἔχοντες: επιρρηματική υποθετική μετοχή (συνημμένη)

χρῆσθαι: ειδικό δυνητικό απαρέμφατο, αντικείμενο του δοξαστικού ρήματος οἰόμεθα

τῶν σωμάτων: αντικείμενο του στερηθῆναι

περὶ ἀγαθῶν: εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού

Γ4. β Υπόθεση:

εἰ οἴει τὴν ὑμετέραν ἀρετὴν περιγενέσθαι ἂν τῆς βασιλέως δυνάμεως

Απόδοση:

ἴσθι μέντοι ἀνόητος ὤν

Ο υποθετικός λόγος δείχνει κάτι το πραγματικό

Μετατροπή

εἰ οἴοιο τὴν ὑμετέραν ἀρετὴν περιγενέσθαι ἂν τῆς βασιλέως δυνάμεως, εἰδείης ἄν μέντοι ἀνόητος ὤν.