Πλάτων, Απολογία Σωκράτους. Η υπόθεση του λόγου

Πρόσωπα:

• Σωκράτης

Η Απολογία και οι Επιστολές είναι τα μόνα έργα του Πλάτωνα που δεν είναι διάλογοι.

Ο Σωκράτης απολογείται ενώπιον σώματος δικαστών της Ηλιαίας το 399 π.Χ. Ο Μέλητος, ο Άνυτος και ο Λύκωνας τον κατηγόρησαν ότι δεν σέβονταν τους θεούς της πόλης και ότι με τη διδασκαλία του διέφθειρε τους νέους.

Η διάρθρωση της απολογίας

1. Η κυρίως απολογία (17 a - 35d)

2. Ο λόγος της ποινής (36a - 38b)

3. Ο λόγος προς τους δικαστές που ψήφισαν για τη θανάτωσή του (38c - 42).

Ο Σωκράτης αρχικά απορρίπτει τις κατηγορίες του Μέλητου λέγοντας ότι δεν είναι ούτε άθεος ούτε σοφιστής. Η μοναδική σοφία του συνίσταται στο ότι έχει καταλάβει πως δεν ξέρει τίποτα. Στην προσπάθειά του, λοιπόν, να μάθει από σοφότερους επισκέφτηκε όλους τους σοφούς της εποχής του και κάνοντας ερωτήματα προς αυτούς βρήκε ότι και οι ίδιοι έχουν παντελή άγνοια των πραγμάτων και προσπαθώντας να τους πείσει για την άγνοιά τους τούς έκανε εχθρούς του.

Στο δεύτερο μέρος εξηγεί στους δικαστές γιατί δεν πρέπει να τον καταδικάσουν (οίστρος της πόλης) και, μετά από παράκληση των φίλων του που του πρότειναν να αναφέρει ποινή 30 μνων, ισχυρίζεται ότι θα έπρεπε να τιμωρηθεί με ποινή μία μνα.

Στο τρίτο μέρος προλέγει ότι οι δικαστές που ψήφισαν τη θανάτωσή του θα κατηγορηθούν μελλοντικά για την άδικη απόφασή τους και χωρίς κανένα φόβο απέναντι στον θάνατο συγχωρεί του κατηγόρους και τους δικαστές.